زمانی که در اثر سانحه یا ضربه، قسمتی از استخوان شکسته می شود، پزشک تکه های استخوان شکسته شده را در وضعیت مناسب کنار هم قرار میدهد. سپس با گرفتن گچ دور اندام، استخوان ها را در جای خود نگه می دارند تا بهبود و ترمیم یابند.
وقتی از گچ مخصوص شکستگی نام می بریم منظور قالبی است که از جنس گچ یا فایبرگلاس است که دور اندام آسیب دیده و شکسته گرفته می شود تا از حرکات زیاد مفاصل آن پیشگیری کند و شرایط جوش خوردن استخوان ها را فراهم سازد. اندام شکسته شده طبق تشخیص پزشک معالج در طول چند هفته تا چند ماه باید بی حرکت بماند و از تحرک زیاد و راه رفتن و فشار آوردن به آن جلوگیری شود. بعد از درمان شکستگی پا، نحوه جابجا شدن بیمار بسیار حائز اهمیت است. البته عوامل بسیاری از جمله نوع عمل جراحی، میزان شکستگی و نوع آن، سن بیمار و غیره… را باید در نظر گرفت.
زمان راه رفتن روی گچ پا
روشن است که پزشک معالج، تصمیم گیرنده قطعی برای زمان راه رفتن ونحوه جابجایی بیمار می باشد و اوست که تجویز می کند که از بعد از درمان شکستگی و گچ گرفتن پا به چه شیوه‌ای فرد جا به جا شود، یا از چه زمانی اجازه راه رفتن دارد. اگر میزان آسیب وارد شده و شکستگی بالا باشد ممکن است پزشک معالج تا مدت طولانی اجازه راه رفتن را ندهد و بیمار باید در وضعیت استراحت مطلق بماند. گاهی برای بعضی بیماران فقط استفاده از صندلی چرخ دار برای جابجایی توصیه می شود، تا فشاری به پای گچ گرفته شده وارد نشود.
در مواردی توصیه می شود که بیمار حتماً با واکر یا با استفاده از دو عصا در زیر بغل راه برود و باید ابتدا پای سالم را بر روی زمین بگذارد و به آن تکیه کند و به پای آسیب دیده تا حدی که پزشک تشخیص داده فشاری وارد نکند.
راه رفتن با عصا
زمانی که شکستگی پا در ناحیه ساق پا، مچ یا کف پا اتفاق افتاده، تا زمانی که قطعات شکسته شده به هم جوش نخورده اند، بیمار نباید وزن خود را بر روی پای گچ گرفته شده بیندازد، زیرا این عمل سبب میشود قطعات شکسته شده حرکت کنند و مانع از جوش خوردن شکستگی میشوند. پس بیمار هنگام راه رفتن باید از انداختن وزن خود روی پای گچ گرفته اجتناب کند و بهتر است که با کمک دو عصای زیر بغل یا واکر راه برود تا مانع از وارد شدن فشار به محل شکستگی گردد.
پزشک متخصص نحوه راه رفتن بیمار را نسبت به سن او و شرایط او تجویز می کند. در صورتی که بیمار مسن است و تعادل و قدرت عضلانی کمتری نسبت به فرد جوان دارد، باید از واکر برای جابجایی و راه رفتن استفاده کند. پزشک برای بیماری که جوان است اجازه استفاده از دو عصای زیر بغل را برای راه رفتن می دهد، یا این که فرد وزن بدن را فقط بر روی یک پای سالم وارد کند و به اصطلاح با یک پا راه برود.
نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که پای بیمار نباید مدت طولانی به سمت پایین آویزان باشد، زیرا سبب ایجاد ورم در پا میشود. در صورت متورم شدن پا بیمار باید دراز کشیده و مچ پایش را به مدت ۱۵ دقیقه بالا نگه دارد تا ورم پا برطرف شود.
برای راه رفتن با پای گچ گرفته شده می توان از دمپایی های مخصوص که در فروشگاههای لوازم پزشکی یافت می شوند استفاده نمود، که این دمپایی ها سطح پهن و غیر لغزنده ای را برای راه رفتن تامین می کنند و مناسب دوران شکستگی و پای گچ گرفته شده هستند.
پیشگیری از تورم پا بعد از گچ گیری
پای آسیب دیده بعد از گچ گرفتن ممکن است در دو یا سه روز اول متورم شود و بیمار حس کند گچ سفت شده و به پا فشار وارد می کند. برای این که از متورم شدن پا پیشگیری شود رعایت و انجام نکاتی میتواند مفید باشد:
در چند روز اول که گچ گیری انجام شده بیمار باید دراز کشیده و با قرار دادن یک یا چند بالشت در زیر اندام، ساق یا ساعد پا را بالاتر از سطح قلب خود نگه دارد تا از این طریق خون و مایعات از سمت اندام به سوی قلب بازگردد و باعث کم شدن تورم شود، هم چنین نبض زدن اندام به خوبی انجام گیرد. با حرکت دادن انگشتان شکسته شده میتوان از تورم پا کم کرد.
هم چنین می توان مقداری یخ خرد شده را در یک کیسه پلاستیکی خشک ریخته و آن را روی گچ قرار داد و با این روش ورم پا را درمان کرد.
نحوه مراقبت از گچ و آتل پا
برای اینکه گچ پا بتواند تا بهبودی کامل پا و جوش خوردن قسمت های شکسته شده دوام بیاورد، رعایت نکاتی الزامی است. اگر پزشک به بیمار اجازه راه رفتن با پای گچ گرفته شده را داده است، راه رفتن را باید تا خشک شدن و سفت شدن کامل گچ به تعویق انداخت. جنس فایبرگلاس حدود یک ساعت و گچ حدود دو تا سه روز نیازمند زمان است تا کاملا خشک و سفت شود. باند پنبه ای که در زیر گچ یا آتل بیمار قرار داده شده است نباید بیرون آورده شود. گچ یا آتل همیشه باید خشک بماند. رطوبت سبب می شود که گچ ضعیف و شل شود. حتی اگر از جنس فایبرگلاس باشد و در ظاهر رسیدن آب به فایبرگلاس تاثیری ندارد و از استحکام آن کم نکند، اما رطوبت به باند پنبه ای میان پوست و فایبرگلاس نفوذ می کند و مشکلات پوستی را سبب می شود.
حمام با پای گچ گرفته
برای استحمام حتماً لازم است گچ یا آتل بیمار توسط دو لایه پلاستیک کاملاً پیچیده شود تا آب و رطوبت به آن نفوذ پیدا نکند. اگر پوست زیر گچ پا دچار خارش شد نباید چیزی را برای خاراندن در زیر گچ فرو برد، چون ممکن است این کار پوست را زخم کند و به دلیل بسته بودن پا، محل زخم دچار عفونت شود و خطراتی را برای فرد به همراه داشته باشد. اگر خارش پا به طور مداوم ادامه پیدا کرد میتوان با پزشک معالج تماس گرفت.
پوست دور گچ مرتب باید چک شود. با مشاهده قرمزی و زخم پا یا در صورت ترک برداشتن گچ، باید حتما با پزشک در میان گذاشته شود و در صورت احساس بوی بد و نامطبوع نیز باید به پزشک مراجعه شود، زیرا ممکن است این بو نشانه‌ای از عفونت پوست باشد.
با این حال استراحت برای پای آسیب دیده بهترین کار است و باید سلامتی و بهبودی آن را جدی گرفت. از راه رفتن غیر ضروری خودداری کرد تا ترمیم و بهبودی سریعتر رقم بخورد.
طریقه باز کردن گچ پا
به هیچ وجه خودتان اقدام به باز کردن گچ پای خود نکنید، زیرا ممکن است آسیبی به پای خود وارد کنید و اجازه دهید دوران نقاهت سپری شود و به تشخیص پزشک تا زمان بهبودی صبر کنید. گچ پا توسط یک اره مخصوص باز می شود که به عقب و جلوحرکت می کند. جای هیچ گونه نگرانی برای شما نیست و اره حتی بعد از باز شدن گچ هیچ آسیبی به پوست شما وارد نمی کند، زیرا طوری طراحی شده است که بدون بریدن پوست پا، گچ را برش میدهد. در واقع لرزش دستگاه اره سبب شکسته شدن گچ می شود. بهتر است برای راحت تر باز شدن گچ پا در زمان اره شدن، گچ را با دو دست نگه دارید.
کفش گچ پا
استفاده از کفش گچ پا در این مدت زمان، اهمیت زیادی دارد. زیرا این کفش ها موجب می شوند گچ پا کثیف نشود و از خیس شدن و آسیب به گچ نیز جلوگیری می کنند. همچنین استفاده از کفش گچ پا موجب کاهش فشار به قسمت کف کفش شده و از کوبیده شدن و شکستن گچ جلوگیری می کند. همانطور که هنگام بیرون رفتن استفاده از کفش اهمیت دارد، در زمان گچ گرفتن پا نیز باید از کفش مخصوص استفاده کنید که میتوانید در صورت تمایل از طریق لینک زیر اقدام به خرید آن کنید.
سپاس از اطلاعاتی که ارائه کردید.
خواهش میکنیم
سپاس از شما بایت وقتی که گذاشتید