وقتی بیماران اصطلاحات جوراب ضد آمبولی (بازدارنده ترومبوآمبولیک) و جوراب واریس را می‌شنوند، ممکن است فکر کنند که این دو قابل تعویض هستند. آن‌ها دو نوع مختلف جوراب فشرده‌سازی برای دو نوع بیمار مختلف هستند. به طور کلی، بیماران یکی از این دو را برای درمان شرایط مختلف تجویز می‌کنند که شایع‌ترین آن‌ها ادم (احتباس مایعات) و DVT (ترومبوز ورید عمقی) یا لخته شدن خون است. داشتن جوراب فشرده‌سازی مناسب برای شرایط مناسب نه تنها می‌تواند بهبود را تسریع کند، بلکه به حفظ ایمنی بیمار نیز کمک می‌کند.
در این مقاله از تن یار قصد داریم فرق جوراب واریس با جوراب آمبولی بررسی کنیم. با ما همراه باشید.
جوراب ضد آمبولی
جوراب آنتی آمبولی ممکن است برای بیمارانی تجویز شود که سرپایی ندارند، به این معنی که آن‌ها به تنهایی بالا نمی‌روند و حرکت می‌کنند. برای این بیماران، خطر ایجاد لخته خون در پاهای آن‌ها یک نگرانی اصلی برای ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی است، زیرا لخته‌ها می‌توانند آزاد شوند و از طریق جریان خون به ریه‌ها بروند و باعث آمبولی ریه شوند. جوراب آمبولی با اعمال فشار بر روی قسمت تحتانی ساق پا و پاها این خطر را کاهش می‌دهد، با بیشترین فشار در عضله ساق پا. هنگامی که بیماران در رختخواب دراز می‌کشند، احتمال تجمع خون در ساق پا بیشتر است و محیط مناسبی برای تشکیل لخته ایجاد می‌شود.
سطح فشرده‌سازی جوراب آمبولی بر حسب میلی متر جیوه یا میلی متر جیوه اندازه گیری می‌شود، درست همانطور که فشار خون خود را اندازه گیری می‌کنیم. سطوح فشرده‌سازی جوراب آمبولی ۲۰ میلی متر جیوه یا کمتر است. بیماران ممکن است تا سه هفته از جوراب آمبولی استفاده کنند، در این زمان یک بار دیگر متحرک هستند یا برای کاهش خطر لخته شدن خون، درمان دیگری برای آن‌ها تجویز شده است.
جوراب واریس
در حالی که جوراب آمبولی برای بیماران غیر سرپایی تجویز می‌شود، جوراب‌های واریس برای بیمارانی که قادر به حرکت هستند مناسب‌تر است. به طور کلی جوراب‌های واریس برای بیمارانی است که مشکلات گردش خون مانند نارسایی وریدی، لنف ادم و رگ‌های واریسی دارند. برای برخی از بیماران، به عنوان مثال، این می‌تواند یک وضعیت موقت در دوران بارداری باشد. سطوح فشرده‌سازی از ۱۵ تا ۲۰ میلی متر جیوه تا ۶۰ میلی متر جیوه متغیر است. هر چیزی بالاتر از ۲۰ میلی‌متر جیوه قدرت تجویزی در نظر گرفته می‌شود. جوراب‌های واریس به جلوگیری از تجمع خون در مچ پاها کمک می‌کنند، جایی که بیشترین فشار وجود دارد.
